10. Wśród mgły i deszczu

Przepraszam za tak duże opóźnienie. Rozdział byłby już w piątek, ale internet mi nawalił. Przed chwilą był pan, który to cholerstwo naprawił i od razu dodaję.




Darek szedł na trening nieco zdenerwowany. Obawiał się co, pomyśleli sobie o nim dziewczyny i Mikołaj. Racja, Ewa była pijana, ale kto wie czy naprawdę nie wzięła na poważnie całej tej sytuacji. Z ulgą przyjął fakt, że rzeczonych osób nie
ma jeszcze na sali. Przywitał się z obecnymi i poszedł się przebrać w spodnie i t-shirt. Kiedy wrócił powitał go rozbawiony głos Mikołaja. Uśmiechnął się niepewnie do chłopaka, gdy ich spojrzenia się spotkały. Blondyn zostawił grupkę, z którą rozmawiał i podszedł do rudowłosego.

- Darek, cześć! - Uścisnęli sobie dłonie. - Jak samopoczucie po imprezie?

- Spoko - odparł. - Nie wypiłem dużo, więc obyło się bez wariacji żołądkowych.

- Farciarz - prychnął rozbawiony. - Mnie dopadł mały kacyk. No - zaczął. - Ewka chyba zepsuła ci trochę zabawę.

- A tam - machnął ręką. - Pijana była, jestem w stanie jej wybaczyć - zaśmiał się.

- Powiedziała, że jesteś gejem - uniósł brew. Darek milczał. - Serio?

- Kłamanie chyba nie ma sensu - powiedział niepewnie. Nie był przekonany co do reakcji Mikołaja. Niby podszedł do
niego, gdy wychodził i nie próbował zabić, ale po pijaku na pewne akcje reaguje się inaczej.

- Nie ma - przytaknął. - To może pójdziemy po treningu na kawę? - zapytał. Rudzielec spojrzał na niego dziwnie.

- Chcesz iść ze mną na kawę, mimo, że przed chwilą dowiedziałeś się, że jestem gejem?

- Tak - uśmiechnął się.

- To podejrzane.

- Ja nie jestem uprzedzony, Darek - odpowiedział.

- Hej. - Rozmowę przerwał dziewczęcy głos. Ewa wyglądała na zmieszaną, kiedy stanęła przed rudowłosym. Spojrzenie wbiła w swoje buty, a dłonie nerwowo spletła
pod piersiami.

- No cześć - odpowiedział blondynce. Mikołaj tylko stanął obok i czekał na rozwój wydarzeń, nie odzywając się. Dziewczyna za to poczuła się odrobinę pewniej, kiedy
okazało się, że rudzielec nie jest na nią śmiertelnie obrażony.

- Darek - wzięła głęboki wdech. - Ja cię tak bardzo przepraszam za to, co powiedziałam. Byłam po kilku drinkach, piwach, wiesz jak to jest, gada się czasem od rzeczy - spojrzała na niego ze skruszoną miną. - Wcale tak nie myślę.

- Dobra, nie przejmuj się tym - machnął ręką.

- Naprawdę? Jesteś kochany! - rozpromieniła się. - Inny facet zabiłby mnie za zasugerowanie mu czegoś takiego - odetchnęła. - Może pójdziemy coś zjeść? W ramach przeprosin - wyjaśniła. - Ja stawiam!

- Darek idzie ze mną na kawę - ostro wtrącił Mikołaj. Rudzielec tylko rozdziwił usta.

- O - stropiła się blondynka. - Ale możemy się umówić kiedy indziej.

Mikołaj obrzucił ją nieprzyjemnym wzrokiem i odszedł do ludzi z grupy, którzy teraz rozciągali się przed treningem. Darek chwilę patrzył za nim , aby zaraz skupić spojrzenie na Ewie.

- Darek - zaczęła. - Nie spotykaj się z Mikołajem.

- Dlaczego? - uniósł brew w pytającym geście.

- Podobasz mu się - powiedziała z poważną miną. Darka wmurowało.

- Że co?

- No, naprawdę. On jest homo - powiedziała.

- I uważasz, że to w porządku mówić mi o tym? - fuknął na nią. Ta dwójka wyglądała na bliskich sobie, a teraz dziewczyna starała się poniżyć chłopaka w oczach rudzielca. Drażniły go takie osoby. - Może nie miał zamiaru mi tego powiedzieć?

Blodnynka wyraźnie się zmieszała.

- Ale Darek... Ja cię lubię - wyznała.

- Nie podobasz mi się.

- A Mikołaj? - spytała zdławionym głosem. - On ci się podoba?

- Możliwe - odparł sucho.

- Miałam rację? Jesteś gejem - stwierdziła. - Mikołajowi się poszczęściło.

- Przepraszam - westchnął, nadal zdenerwowany.

- Jakoś przeżyje - spojrzała na Mikołaja. Chłopak co chwilę rzucał im spojrzenia, jakby kontrolując sytuację. - On cię naprawdę lubi, wiesz? - zwróciła się do Darka. - Kłóciliśmy się o ciebie.

- O mnie? - prychnął śmiechem.

- No, jest o co. Jesteś fajnym facetem - powiedziała.

- Dzięki, doceniam to - obdarzył ją uśmiechem. - To kiedy pójdziemy na ten obiad? - zapytał.

- Jutro?

- Chętnie - odparł uśmiechnięty.


                                                                   



- Jestem - oznajmił rudzielec, kiedy przekroczył próg drzwi. Od razu skierował się do kuchni, był potwornie głodny. Mikołaj co prawda wmusił w nieco ciastko, twierdząc,
że koniecznie musi zjeść coś słodkiego, bo w kawiarni, do której go zaprosił, mieli podawać najsmaczniejsze słodycze w mieście. Może i tak, ale Darek cukru nie lubił, więc nawet ciastko, o tytule najsmaczniejszego na świecie by mu nie posmakowało.

- Już ci obiad odgrzewam. - Przy stole siedziała Judyta, czytając jakieś kobiece czasopismo. - Miałeś być o szóstej - spojrzała na zegar. Rudowłosy spóźnił się conajmniej dwie godziny.

- No, poszedłem z kumplem na kawę - wyjaśnił, siadając naprzeciwko kobiety.

- Kumplem? - uśmiechnęła się głupio.

- Tak, kumplem - przewrócił oczami.

Judyta wstała, aby wyjąć z lodówki patelnię, którą zaraz postawiła na kuchence.

- Wiesz, jakby chciał urządzić sobie męską pogawędkęn to byście poszli na piwo - powiedziała.

- Może i tak - wzruszył ramionami, przechwytując gazetę. Szybko jednak zrezygnował, kiedy natrafił na artykuł o depilacji.

- Chciałabym, żebyś miał kogoś bliskiego.

- Tak mi dobrze - odparł. - Jakoś szczególnie nikogo nie lubię.

- A on, ten chłopak, nie podoba ci się?

- No, jest przystojny - zaśmiał się.

- Ja myślę! - zawtórowała mu.

- Kto jest przystojny? - Do kuchni wszedł Adrian. Darek od razu się zmieszał. Miał nadzieję, że chłopak nie usłyszał niczego więcej.

- Ten model z gazety - Judyta wskazała na czasopismo, kładąc przed Darkiem talerz z odgrzanym obiadem. Adrian obrzucił spojrzeniem fotografię.

- Żartujesz? - prychnął. - Jest ogromny, za dużo tych mięśni.

- Lubię takich facetów - zaśmiała się. Brunet usiadł obok Darka i podkradł mu frytkę z naczynia.

- Ej - ofuknął go rudzielec. - Łapy precz od mojego talerza!

- Serio? - zwrócił się do Judyty, uśmiechając złośliwie do Darka. - Przemek to raczej bardziej misiowaty jest.

- Nie widziałeś go bez koszulki - broniła ukochanego.

- Nie widziałem - przyznał. - I to chyba lepiej dla mnie. Szczupli faceci są fajniejsi - powiedział.

- Mówisz? - spytała Judyta, marszcząc brwi. Darek ze zdziwieniem obserowałał jej wyraz twarzy, przerzuwając mięso.

- E. - Adrian wyczuł swój błąd. - No wiesz, ja jestem szczupły.

- No tak - potwierdziła Judyta. To chyba oddaliło ją od jakichkolwiek podejrzeń. Ciemnowłosy odetchnął. Musiał po prostu zacząć kontrolować to, co mówił.